Τρίτη 15 Μαΐου 2012

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ

Εντάξει, δεν αντιλέγω, η ιδιωτική τηλεόραση έκανε τα πρώτα της βήματα μόλις το 1989 στην χώρα μας εν αντιθέσει με την δημόσια που εμφανίστηκε αρκετά νωρίτερα.  Κατανοητό και δικαιολογημένο λοιπόν να υπάρχει έλλειψη εμπειρίας και σε αρκετές περιπτώσεις de facto γεγονότα που χρόοοονια ολόκληρα αποτελούν καθεστώς στην δημόσια τηλεόραση να κάνουν μόλις τώρα δειλά-δειλά την εμφάνιση τους στα ιδιωτικά κανάλια.  Αλλά δεν είναι δυνατόν να εμφανίζονται και ως "είδηση".  Δεν είναι δυνατόν η δόξα της πρωτιάς και οι αγώνες μιας ολόκληρης γενιάς δημόσιων λειτουργών χρόνια τώρα,  να αποτυπώνονται σήμερα σαν ένα νεοδημιούργητο και πρωτοποριακό γεγονός.

Η Νικολέτα Ράλλη προέβη λοιπόν στην ακόλουθη δήλωση:
Σώωωωπα!!!  Και όλα αυτά τα παλικάρια της δημόσιας τηλεόρασης που τόσα χρόνια κάνουν το ίδιο γιατί δεν προβλήθηκαν ποτέ;  Μιλάμε για πλήρη έλλειψη αξιοκρατίας, για αναίσχυντη προπαγάνδα ενάντια σε κεκτημένα αιώνων....
Δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι τι έπρεπε, να πάρουν ντουντούκες και να αλωνίζουν στους δρόμους διαλαλώντας τόσο σημαντικά επιτεύγματα;  Όχι!  Σεμνά και ταπεινά ακόμη και σήμερα, συνεχίζουν ένα ιστορικό δεδομένο της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και της αποτύπωσης της Εθνικής μας ταυτότητας.
Ίσως το μόνο που θα μπορούσατε να αντιπαραθέσετε είναι ότι τον καφέ τον πληρώνετε από την τσέπη σας εν αντιθέσει με τους υπαλλήλους της δημόσιας τηλεόρασης που τους «κερνάμε» καφεδάκι εμείς .
Θα σας παρακαλούσα λοιπόν κυρία Ράλλη να είστε πιο προσεκτική άλλη φορά όταν απευθύνεστε σε γεγονότα που άλλοι « μάτωσαν» για να μπορείτε εσείς σήμερα να απολαμβάνετε το ίδιο προνόμιο με γάλα η χωρίς...


Υ.Γ.: Φυσικά επειδή δεν το έκανα ποτέ και δεν θα το κάνω ούτε τώρα, δεν βάζω όλους τους υπαλλήλους της δημόσιας τηλεόρασης σε ένα «καζάνι» αλλά νομίζω πως αποτελεί κοινό μυστικό ότι η πλειονότητα αυτών θα βρει πολλά κοινά να ταυτιστεί με αυτή την ανάρτηση.  Οι υπόλοιποι ας πίνουν καφέ στο σπίτι τους...

Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ


ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Μπλού είναι ένα σπάνιο είδος γαλάζιου παπαγάλου Macau ο οποίος ζεί σε ένα κλουβί στην Κωνσταντινούπολη.  Η ιδιοκτήτρια του Σερμπέλ αποφασίζει να τον στείλει στην Βραζιλιάνα φίλη της Σελίνα που κατοικεί στο Ρίο ντε Τζανέιρο, για τα γενέθλια της όμως το πέρασμα του δέματος από την Ελλάδα και η «απόλυτη οργανωτικότητα» των ΕΛΤΑ μπερδεύει τις πόλεις και το πακέτο καταλήγει στην «γραφική» πόλη του Ρίο στην Αχαΐα...
Ο μικρός μας ήρωας μπλέκεται σε μία προσπάθεια κόντρα στην Ελληνική γραφειοκρατεία με σκοπό να φτάσει στον τελικό του προορισμό ενώ οι Ελληνικές αρχές προσπαθούν να τον πείσουν ότι οι παραλίες της Αχαΐας δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές της Βραζιλίας.
Στην αγωνιώδη προσπάθειά του θα γνωρίσει την Ελληνική πραγματικότητα η οποία θα τον συνεπάρει , θα πέσει θύμα κυκλωμάτων πλαστών διαβατηρίων, θα αναγκαστεί να πουλήσει το κορμί του για να εξασφαλίσει ένα δωμάτιο 12τ.μ. με στοιβαγμένους παπαγάλους για να περάσει την νύχτα του, θα πουλήσει χαρτομάντηλα σε φανάρια για ένα πιάτο νερό με 4 φακές, θα ξυλοφορτωθεί από κάτι «μυστήριους» τύπους με ξυρισμένα κεφάλια και βουλευτική ασυλία και θα καταλήξει με κίνδυνο της  ζωής του να προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε κάποια νταλίκα με προορισμό την Ιταλία στο λιμάνι της Πάτρας.
Η ταινία αποτελεί «γροθιά στο στομάχι» σε όσους πιστεύουν πως οι παραλίες του Ρίο ντε Τζανέιρο είναι καλύτερες από αυτές του Ρίο-Αντίρριο και πως οι Βραζιλιάνες είναι ομορφότερες από τις Ελληνίδες.  Η αλήθεια παρουσιάζεται «ωμή» και καταρρίπτει όλους αυτούς του απεχθείς μύθους για την Ελληνική πραγματικότητα, ασχέτως εάν ο ήρωας μας μετά το πέρασμα του από την χώρα μας παρακαλάει το προξενείο να τον στείλει ακόμη και στην Ζουαζιλάνδη... 

ΣΕΝΑΡΙΟ: Παύλος Γερουλάνος

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λουκάς Παπαδήμος - Εθνικό κέντρο κινηματογράφησης κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Νέας Δημοκρατίας

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012

Η ΒΡΑΔΙΑ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΑΚΟΥΓΕ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ...

Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη βραδιά της 13ης Μαϊού, πως αλλιώς να ερμηνεύσει κάποιος τα όσα μαγικά ζήσαμε ως ερυθρόλευκοι αλλά και ως ΕΛΛΗΝΕΣ να διαδραματίζονται στην μεγάλη μας χαμένη πατρίδα...Σε μια γωνιά του παραδείσου, ένα μικρό ξύλινο τραπέζι, δυο πιάτα με μεζέδες και δυο κούπες κρασί...Ο Μήτσος τραγούδαγε και ο Θεός «ταξίδευε», συνεπαιρνόταν όπως κάναμε όλοι τόσα χρόνια που τον είχαμε κοντά μας...και στο τέλος του έκανε την χάρη μόνο και μόνο για να ακούσει «παραγγελιά» το "Αλίμονο" και να πάει «χορτάτος» από μελωδίες για ύπνο...
Δεν μπορεί να έγιναν αλλιώς τα πράγματα, απλά δεν μπορεί....
Δώδεκα ΠΑΛΙΚΑΡΙΑ που αψήφησαν όλους τους νόμους, μπασκετικούς, φυσικούς, ψυχικούς, κοσμογονικούς πήγαν κόντρα στην ίδια την μοίρα, εναντιώθηκαν σε  οικονομικά και αγωνιστικά κατεστημένα, κατέθεσαν την ίδια τους την ψυχή στο παρκέ και δίδαξαν ότι με θέληση, πίστη και όραμα το «ταβάνι» της επιτυχίας είναι ο ίδιος ο ουρανός, το απόλυτο άπειρο...
Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στα αδέρφια των Αγγελόπουλων, Παναγιώτη και Γιώργο.  Το θεωρώ απόλυτη υποχρέωση μου διότι μη θέλοντας να βγάλω την ουρά μου απ' έξω ομολογώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άλλωστε, πως ουδέποτε πίστεψα σε αυτή την ομάδα, στο ρόστερ που παιδομάζευε το καλοκαίρι και που στα ταχυδακτυλουργικά χέρια του προπονητή τους μετατράπηκαν σε «λαγούς» που έβγαιναν μέσα από καπέλα και «περιστέρια» που ξεπετάγονταν κάτω από μαντήλια.  Η οικογένεια των Αγγελόπουλων όμως έχοντας ΟΡΑΜΑ, ΠΕΙΣΜΑ, ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΥΠΟΜΟΝΗ στάθηκε δίπλα σε αυτή την ομάδα και η απόλυτη δικαίωση κατά την ταπεινή μου άποψη τους ανήκει σχεδόν ολοκληρωτικά.
Αυτό είναι ίσως και το γεγονός το οποίο με ωθεί να τολμήσω να κάνω ένα βήμα παραπέρα και να καταθέσω μία κοινωνική προέκταση που στριφογυρίζει στο μυαλό μου σχεδόν από την στιγμή που ξεκίνησε η υπερπροσπάθεια αυτών των παιδιών.  Τι διάολο θα καταφέρναμε σαν λαός και σαν χώρα εάν είχαμε λίγο από τον δικό τους τσαμπουκά, ένα κομματάκι από την δική τους ομαδικότητα, μία σταγόνα από το ελιξίριο που τους έκανε να μην κοιτάζουν τι έχουν απέναντί τους αλλά να αφοσιώνονται με θρησκευτική ευλάβεια στην πραγματοποίηση του σκοπού τους και να τον πετυχαίνουν.  Που θα ήμασταν σήμερα αν στην «κεφαλή» μας είχαμε ανθρώπους σαν τα δύο αδέρφια των Αγγελόπουλων (ή τα αδέρφια Γιαννακόπουλων, η πραγματικότητα υπερβαίνει χρώματα και οπαδισμούς) να οδηγούν το «καράβι» σταθερά, πεισμωμένα και προσηλωμένα στην κατάκτηση του στόχου...
Η χθεσινή κατάκτηση έχει να διδάξει  πολλά σε ΟΛΟΥΣ (και όταν λέμε «όλους» εννοούμε «όλους»...) και έχουμε αφήσει πάμπολλες ευκαιρίες διδαχής να περάσουν ανεκμετάλλευτες, ας μην προσθέσουμε άλλη μία...
Και εσύ Δημήτρη, έχεις μεγάλο ρεπερτόριο, μην σταματάς να στήνεις γλέντια εκεί ψηλά...έχουμε ανάγκη και από άλλες τέτοιες βραδιές...

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

ΑΘΛΟΠΑΙΔΙΕΣ

Χρυσή Αυγή: «Θα απαιτούμε και να εγείρονται και να πέφτουν για κάμψεις οι εκπρόσωποι τύπου»


Η άνωθεν απάντηση η οποία δόθηκε σε ερώτηση «εάν θα συνεχίσουν να εγείρονται οι δημοσιογράφοι σε συνεντεύξεις του κόμματος» μπορεί να προκάλεσε σάλο στον δημοσιογραφικό χώρο και να μην χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό παρόλα αυτά στον πολιτικό χώρο πέρα από κάποιες πρώτες αντιδράσεις η άποψη που επικρατεί είναι πως το νέο αυτό "μέτρο" θα επεκταθεί και εντός του χώρου του κοινοβουλίου μιάς και η Χρυσή Αυγή δείχνει πως θα εξασφαλίσει την είσοδό της σε αυτό και μετά τις επαναληπτικές εκλογές.  Τα επιτελεία των κομμάτων και τα στελέχη τους προετοιμάζονται πυρετωδώς για να μην εκτεθούν την κρίσιμη στιγμή που θα τους δοθεί το παράγγελμα.




ΠΑΠΑΡΗΓΑ-ΤΣΙΠΡΑΣ

Στο προσωπικό γυμναστήριο της γ.γ. του ΚΚΕ στο κτίριο του κινήματος στον Περισσό συναντήσαμε εκτός της ιδίας και τον πρόεδρο του Σύριζα, ο οποίος κλήθηκε σε πρώτη φάση για συμπαράσταση αλλά δεν άντεξε και ενέδωσε σε έναν γύρο κάμψεων με απώτερο σκοπό την σύσφιξη των σχέσεων των δύο ηγετών και την πιθανή σύμπραξη σε μια μετέπειτα κυβέρνηση.  Η Αλέκα Παπαρήγα καταδίκασε ως όφειλε την κίνηση αυτή χωρίς να ξέρει το γιατί...




ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

Στο κλειστό της Νέας Σμύρνης βρέθηκε ο πάντα χωριστροχτενισμένος πρόεδρος της ΝΔ να ακολουθεί ατομικό πρόγραμμα, ευγενική παραχώρηση όπως μας αποκάλυψε του ίδιου του Τσάκ Νόρρις.  Ιδιαίτερη έμφαση έδινε στην εκγύμναση του δεξιού του χεριού για να μπορεί να υπογράφει εκτός των άλλων και τα μετέπειτα μνημόνια.  Η προεκλογική περίοδος είχε αφήσει εμφανή τα σημάδια κόπωσης στο κορμί του, όμως έδειχνε ακμαιότατος και πανέτοιμος να εντυπωσιάσει όλο τον γυναικείο πληθυσμό της βουλής με βασικό στόχο του την Ντόρα Μπακογιάννη. 



ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

Γνωρίζοντας ότι το «αντίπαλο στρατόπεδο» προετοιμάζεται πυρετωδώς η Ντόρα δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια και σε ιδιωτικό γυμναστήριο ξημεροβραδιάζεται κάνοντας διάδρομο με σκοπό να καλύψει το χαμένο έδαφος το οποίο είναι μάλλον....μεγάλο.  Παρότι γνωρίζει ότι μάλλον θα είναι εκτός βουλής ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια το πρόγραμμά της περιμένωντας την κατάλληλη ευκαιρία να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη».





ΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Παρόλο που μας έχει συνηθίσει σε πιο «αυστηρό» dress code και χαρακτήρα, η μικρή Αννούλα εμφάνισε αυτές τις μέρες έναν άλλον εαυτό αρκετά πιο ευλύγιστο.  Φορώντας αθλητικό μπουστάκι επιδόθηκε με σθένος σε παράτολμες ασκήσεις γιόγκα με σκοπό την εύρεση της ψυχικής της ισορροπίας μιάς και ως υπουργός παιδείας έδειχνε να την έχει χάσει.  Έδειξε πάντως πανέτοιμη για εκτέλεση οποιουδήποτε παραγγέλματος ακουστεί σε όποια πτώση και διάλεκτο...



ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ

Πως να κοντράρει σε παραγγέλματα τους αντιπάλους του με τόσα κιλά.....Κι όμως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ φέρετε να έχει πάρει προσωπικά το όλο ζήτημα και να κοπιάζει να αλλάξει την εικόνα του ενόψει της ολοκληρωτικής αλλαγής που υποσχέθηκε για την παράταξή του.  Με μπράτσα απο ατσάλι, «κατάπινε» τα κιλά στα βάρη σαν σουβλάκια και έστελνε σθεναρό μήνυμα στους αντιπάλους του.  Η πετσέτα μπήκε σαν διακοσμητικό στην φώτο μιάς και στην πραγματικότητα χρειάστηκε η επέμβαση της πυροσβεστικής για την άντληση του ιδρώτα από τον χώρο.












ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ

Έκαστος στο είδος του και ο Τεό στα μπέργκερ....Για να μπορέσει να εκτελεί παραγγέλματα ο ευτραφούλης πολιτικός έπρεπε κι αυτός να μπεί σε ένα πρόγραμμα.  Έκανε λοιπόν την καρδιά του πέτρα, αποχωρίστηκε το «λιτό» διαιτολόγιο του και πήρε την δύσκολή απόφαση να τρώει μόνο ένα χάμπουργκερ ανά ώρα αντί για δεκατρία που κατανάλωνε μέχρι σήμερα.  «Η πολιτική θέλει θυσίες» αναφώνησε και καταβρόχθισε το.....πρόγραμμα γυμναστικής του...

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

R.I.P.


ΤΟ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΧΕΡΑΚΙ ΤΟΥ Ο ΕΠΙΤΙΜΟΣ......
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΘΑ ΕΙΧΕ ΤΑΞΕΙ ΚΑΙ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΡΑ.....

ΑΠΛΑ...ΚΟΡΥΦΑΙΟ!!!


ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ Η ΑΤΑΚΑ ΚΟΥΒΕΛΗ ΣΕ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΟ 1',01''

ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΑ...ΠΑΠΑΚΙΑ


Όπως η μακρινή και φιλήσυχη λιμνούπολη είχε τα τρία αξιολάτρευτα ανήψια του Ντόναλτ ΧΙΟΥΙ-ΛΙΟΥΙ-ΝΤΙΟΥΙ να σπάνε την ηρεμία της και να σκαρφίζονται ένα κάρο τρόπους να «σκοτώσουν» την μονοτονία τους έτσι και στην δικιά μας Ελλαδούπολη τα τρία ζιζάνια μας ανακάλυψαν δικά τους «παιχνίδια» για να περνάνε την ώρα τους...Πλέον ο κορυδαλλός έχει τους δικούς του ΜΑΚΗΣ-ΑΚΗΣ-ΛΑΚΗΣ....Τιμή και δόξα στους καινούργιους νεανικούς ήρωές μας....

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ

Με τεράστια αγωνία ολόκληρη η Ελλάδα παρακολουθεί αυτές τις ώρες τις αγωνιώδεις προσπάθειες όλων των κομμάτων για σύμπραξη πολιτικών συμμαχιών μπροστά στο «φάντασμα» της εθνικής ακυβερνησίας.  Τα χάσματα σίγουρα είναι τεράστια αλλά επειδή «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» φαίνεται πως ήδη κάποιες συγκλίσεις έχουν γίνει, με τα θετικά τους και τα αρνητικά τους, και ο λαός καλείται να αναδείξει την επικρατέστερη.  Εμείς απλά τις παρουσιάζουμε....





ΦΩΤΗΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ




"Καμμένος όνομα και πράγμα...Ηλιοκαμένος θα έλεγα καλύτερα μιάς και η summer στυλιστική επιλογή φανερώνει τάσεις περισσότερο για παραλία παρά για κοινοβούλιο...
Το μουστάκι μπορεί να παρέχει την απαραίτητη δόση «βαρβατίλας» για την τσαμπουκαλίστικη εναντίωση στην Ευρώπη και το μνημόνιο αλλά νομίζω πως το όλο concept δεν έχει και πολλές ελπίδες απέναντι στον «φλίδα» Γερμανό με το αναπηρικό...Καλά για την miss Piggy-Μέρκελ δεντο συζητάμε...πολύ λάιτ για να κοντράρει...


Βαθμός πιθανότητας: Μάλλον απίθανο αλλά απο αυτούς όλα να τα περιμένεις




ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ



Μάιιισταα....Κάτι πάει και έρχεται...Γλυκιά υποψηφιότητα, θυμίζει κάτι απο δεκαετία '70....Και εδώ ο τσαμπουκάς εκπροσωπείται από το ανοιχτό πουκάμισο αλλά «στραβώνει» στην χωρίστρα...Μάλλον θα αφιερώνει περισσότερη ώρα στον καθρέφτη παρά στο κοινοβούλιο.  Το νεαρό της ηλικίας διχάζει, άπειρος η ονειροπόλος;;;  Μάλλον το πατομπούκαλο θα δώσει την λύση μιάς και βροντοφωνάζει με βεβαιότητα πως και αφίσα στην παραλιακή να κάνουν τα επόμενα μνημόνια δεν υπάρχει περίπτωση να μην του «ξεφύγουν» τα «ψιλά γράμματα»...
Και ποιός τα διαβάζει θα μου πείς...

Βαθμός πιθανότητας: Δύσκολο αλλά με λίγο ξύλο για εμπειρία ίσως σηκώσει ανάστημα.



ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ




Cult φιγούρα που πλησιάζει αρκετά θα έλεγα τα Γερμανικά πρότυπα τόσο του άντρα, όσο και της γυναίκας μιας και η ίδια η Γερμανίδα καγκελάριος δεν έχει σαφή εικόνα που ανήκει.  Το κόκκινο μαλλί σε συνδυασμό με το προγούλι προσδίδει κύρος και in fashion απόδοση Ευρωπαικού προσανατολισμού...Το κουστούμι αφήνει υποψίες σοβαροφάνειας αρκεί να μην αναφέρεται ποτέ στους εταίρους η εθνικότητα του υποψήφιου γιατί αυτόματα μετατρέπεται σε αποκριάτικη στολή.

Βαθμός πιθανότητας: Αρκετά υψηλός, ειδικά αν ολοκληρωθεί «αποψίλωση» σε μασχάλες και πόδια.



Η ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ






ΥΠΟΘΕΣΗ: Γή, σωτήριο έτος 2012. Η ανθρώπινη φυλή επιδίδεται με σθένος στην δημιουργία και καταβρόχθιση της περίφημης ομελέτας.  Η χρήση δύο η και τριών αυγών ωθεί το ανθρώπινο είδος στην ανάπτυξη και δημιουργία νέων τρόπων παραγωγής αυγών με βιολογικές και βιοχημικές μεθόδους.  Τα γενετικά μεταλλαγμένα αυγά παίρνουν «σάρκα και οστά» και δημιουργούν την φυλή των avgatar με δυό πρωτεύοντες σκοπούς: Πρώτον την αγωνιώδη μάχη να μην ταυτίζονται με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας λόγω χρώματος και δεύτερον την επιβιωσή τους κόντρα στην ανθρώπινη λαιμαργία.
Ένας ανελέητος πόλεμος, μια αγωνιώδης πάλη ανάμεσα σε άνθρωπο και αυγό κρατά τον θεατή καθηλωμένο μέχρι την τελική μάχη που λαμβάνει χώρα «στην κουζίνα της μαμάς» και κορυφώνεται με την αναμέτρηση ανάμεσα στον αρχήγο avgatar και την Βέφα Αλεξιάδου.

ΣΕΝΑΡΙΟ: Νικόλαος Τσελεμεντές

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ηλίας Μαμαλάκης


ΜΙΑ ΣΥΝΗΘΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ...

Μέρες εκλογών που ήταν να θυμίσω την μέρα που τα «τζιμάνια» μας ψήφιζαν το μνημόνιο βου παρακολουθώντας μπαλίτσα στην καφετέρια της βουλής....και όχι μόνο...